WERK (in beeld)

MOOIE WOORDEN (2014 - NU)

drie millennials, een natte literaire droom

Lorem ipsum blablabla, hallo, hoi, whaddup. Kijk, het ding is: de aarde staat in de hens, we hebben burn-outs, het patriarchaat is nog steeds niet kapot getrapt, we weten niet hoe de hell je de juiste wasmachine kiest, we zijn queer maar nog niet helemaal here, systemisch racisme is real, mensen blijven op f*%*ing Rutte stemmen, we weten niet hoe we ooit een hypotheek gaan krijgen als we in de kunsten blijven werken, alles voelt als eindigheid, alles is performance, identiteit is leven en solo moet je ook surviven. We werken met thema’s waar je eerst om moet lachen om vervolgens in foetushouding op de grond te gaan liggen. No worries, we helpen je altijd weer overeind met bier.

Wij zijn Mooie Woorden. Een team van drie millennials met millennial-vragen, die literaire programma’s maken voor millennials uit Utrecht en omstreken. We zijn gefascineerd door meme-cultuur, het Internet, jonge stemmen, live-video en dystopische soundscapes. We houden van de werelden die boeken, performances en gebeamde gedichten voor ons openen. Het liefst beleven we literatuur via beerpong battles of geblurde rondzwevende dickpics tijdens een voordracht over mannelijkheid. We zoeken naar nieuwe vormen en ons programma neemt vele vormen aan. Ons katheder ligt bij het grofvuil, en ja, als Kendrick Lamar de Pulitzer Prize wint, zegt dat wat ons betreft genoeg.

Samen met Isabel Reker (zakelijk leider) en Nicky Hessel (productieleider) werk ik als artistiek leider bij Mooie Woorden.

VRIJHEIDSSPREKER 2023

Ik ben blij en vereerd aan te kondigen dat ik komend jaar VRIJHEIDSSPREKER mag zijn. Binnen het thema ‘freedom from fear’ mag ik vertellen hoe zwijgen (en dus de angst om te spreken) in een deel van mijn familie(geschiedenis) huist en hoe de Russische invasie (en het begin van de oorlog in 2014) een wig drijft tussen familieleden die in verschillende post-Sovjet landen wonen.

ROZSYPNE (2019)

rozsypne - een virtual reality experience

In the summer of 2014, the village of Rozsypne in the eastern Ukrainian countryside found itself in the midst of a raging war, the lives of its inhabitants unsettled by the destruction and chaos at their doorstep. But the suffering of Rozsypne only made international news after Malaysia Airlines flight MH17 was shot down, killing all 298 passengers and raining debris, bodily remains and other traces of human life over the fields and homes of the village—whose name translates as “scattered.”

Genomineerd voor de IDFA DOCLAB Competition for Immersive Non-Fiction 2019

While international coverage of the crash mostly centered on Western European lives, this poetic roomscale VR experience offers a fragmented window into the life of Nina, an elderly woman living in Rozsypne. Moving through the distinctive Ukrainian sunflower fields, we witness the details of Nina’s austere but cozy home and experience the feeling of this faraway reality up close. A vivid and brightly colored exploration of mourning, endurance, and common human feeling.

“Heartbreaking. Accomplished. Beautiful.”

VERITY MCINTOSH - PROGRAMME LEAD MA VIRTUAL REALITY @ UWE BRISTOL

HALFSLAAP (2020)

OSELYATA (2018)

“Hier bij Oselya zal niemand vragen wat je eerder deed. Het maakt niet uit wie je was. Als je je aan de regels houdt, als je aardig bent, als je wil werken en in de gemeenschap wil blijven, ben je welkom.”

Zeventien jaar geleden bouwde een groep mannen en vrouwen een huis aan de Ivana Franka-straat in de Oekraïense stad Vynnyky. Het huis werd opgericht om daklozen en mensen met een verleden van middelenmisbruik te helpen. Nu staat het er nog steeds. Er is ruimte om te slapen, te eten, te baden en te werken. Deze gemeenschap noemt zichzelf 'Oselya' of 'Оселя', wat thuis betekent. De bewoners van deze plek noemen zichzelf de ‘Oselyata’. In het huis van Oselya woonden op het moment dat dit fotoboek uitkwam zo'n twintig mannen, drie vrouwen en twee kinderen – een is op het terrein geboren. Ze leven in harmonie met elkaar, delen slaapkamers, ontbijten, lunchen en dineren samen. De bewoners mogen niet drinken of seks hebben. Ze werken, volgen het dagelijkse schema en hebben elke maandagochtend een wekelijkse vergadering. Oselya maakt deel uit van het internationale Emmaus-netwerk, een op solidariteit gebaseerde beweging die bestaat uit meerdere woongemeenschappen en tweedehandswinkels over de hele wereld.

Tegenwoordig is Oselya een begrip in het gebied van Lviv en in heel Oekraïne. De gemeenschap organiseert jaarlijks een kerstdiner voor daklozen in Lviv en heeft een extra opvanghuis waar mensen die op straat leven kunnen douchen, iets eten en een frisse outfit krijgen. Oselya verzamelt kleding uit grote kledingbakken in de stad Lviv. Deze bakken zijn door het initiatief zelf in de stad geplaatst en waren de eerste kledingbakken in heel Oekraïne. De ingezamelde kleding, opgeknapte meubels en allerlei andere spullen worden in de tweedehandswinkel verkocht. De Oselyata regelen de meeste dingen zelf. Dit geeft hen als groep een gevoel van kracht en verantwoordelijkheid. Oselya is een geweldig voorbeeld van sociale verandering in Oekraïne, een land in ontwikkeling.

Fotograaf Robin Alysha Clemens en ik hebben Oselya gedurende een periode van 2 jaar meerdere keren bezocht om een ​​documentair fotoproject over de Oselyata te maken. We sliepen in het huis, hielpen in de keuken, werkten in de tweedehandswinkel, deden mee aan een modeshow, ruimden vrachtwagens vol ingezamelde kleding op en ontbeten, lunchen en dineren met de bewoners van deze gemeenschap. Dit hebben we gedaan zonder al te veel naar het verleden te kijken, maar vooral naar wat Oselya voor deze groep mensen betekent en hoe zij hun toekomst zien. Met dit project laten Robin en ik een kleine maar sterke community zien van mensen die elke dag samenwerken aan hun weg naar de toekomst.

Robin Alysha Clemens werd genomineerd for the Dutch Photographers (DuPho) SO Award 2019